Door Lars Adriaansen
De Ride Like A Pro Challenge dus. Eens wat anders. Een koers van een uur waarbij als team gereden wordt, en waarbij dus geen individuele uitslag is. Er zijn twee tussensprints en één eindsprint waar punten liggen voor de eerste 10. Het team dat de meeste punten verzamelt wint, en na elke sprint wordt het peloton opnieuw gegroepeerd – dus eigenlijk drie koersjes van elk 20 minuten.
Enigszins sceptisch stappen Bram Boog, Nick Moerland, Wouter Kelderman, Teun Veken en Lars Adriaansen op de fiets om de groene kleuren te verdedigen op eigen terrein. Het duurt niet lang of het is vol aan de bak. De Mol heeft twee man mee in de ontspanning, en wij maar één. Dat kan niet, er naartoe! En zo gaat het maar door. Groepjes rijden weg, mensen maken de sprong, en alles komt weer terug. Een totaal andere dynamiek dan we gewend zijn, en mega intensief. Er wordt niet naar elkaar gekeken. Elke ploeg kent zijn tactiek, en hoeft niet na te denken om deze uit te voeren. Het is mee zitten óf achtervolgen. Maar rijden moet je sowieso!
In de laatste rondes valt het peloton als los zand uit elkaar. Iedereen heeft aangevallen, gaten dichtgereden of gesprint – we zitten allemaal steenkapot. Nog één laatste keer wordt er afgesprint waarbij De Mol – het moet gezegd worden – terecht wint. Zij hadden de sterkste ploeg. RWC Ahoy wordt voldaan tweede, we hebben het maximale eruit gehaald. Dat was toch wel erg leuk!
