Een uitdagende ronde werd verwacht, een zware ronde is het geworden. Niets is RWC Ahoy bespaard is gebleven. De Ronde van Haspengouw (België): 36 teams uit diverse landen, 180 renners, twee omlopen van ca. 100km, een pittig omnium en een ploegentijdrit. Drie dagen in de volle zon op jacht naar punten!
Dag 1: De hitte overwinnen
Na enkele weken voorbereiding begonnen Thijs, Bram, Nick, Lars en Wouter vrijdag met een omloop van ongeveer 100 kilometer. Gegeven dat Lars vorig jaar in de winnende kopgroep zat, waren de verwachtingen hoog, zelfs bij de organisatie. Omdat het met 180 man, een paar onmogelijke bochten en enkele wegversmallingen een hectische start beloofde te worden, stond RWC Ahoy al vroeg stijf vooraan de meet. Na het startschot was het meteen dringen geblazen. Dat ging Bram en Lars goed af, waardoor Bram halverwege de eerste ronde zelfs de mogelijkheid zag om te demarreren. Het razende peloton stond dat zo echter niet toe. Halverwege koers lukte het acht mannen wel om weg te komen. Helaas zonder een klasbak van RWC Ahoy. Omdat elke punt telt, streden Lars, Thijs en Bram desondanks vooraan mee voor de plekken erachter. Uiteindelijk werden de punten, ondanks enkele ontsnappingspogingen, toch verdeeld in een hectische eindsprint. RWC Ahoy uiteindelijk rond de 75ste plek. Tot aan het gedrang in de sprint goed voorin gezeten, maar helaas zonder punten aan de pasta.
Dag 2: Algehele malaise geeft motivatie!
Dit was de dag waarop er punten gepakt moesten worden, beginnend met een ploegentijdrit. “Een top-3 notering behoort tot de mogelijkheden”, aldus Lars voorafgaand aan deze discipline. Aan de voorbereiding zou het in ieder geval niet liggen. Ten minste… Dat was het idee. Met een strakke focus en een (over)gezonde dosis spanning stond RWC Ahoy om 12:38u aan de start. Tot op het bot gemotiveerd, Hier moest het gebeuren!
5, 4, 3, 2, 1… Direct vol op de Poggio van Groot-Gelmen op. Met slechts 3 seconden onder de Strava KOM werd deze overwonnen. Op weg naar een top-5. Maar niets was minder waar; Met hartslag in het diepdonkerrood ontspoorde het geoliede treintje in de afdaling.. De meer dan haakse bocht direct na de afzink werd met het snot voor de ogen ternauwernood bedwongen, maar resulteerde in het uiteenvallen van de trein. Wouter dichtte het gat, wat ervoor zorgde dat hij op de tweede klim moest lossen.Niet getreurd zou je denken, immers de tijd van de derde renner telt. Echter liep vervolgens de ketting van Thijs eraf, waarna Bram dankzij het Vlaamse wegdek lek reed. Gelukkig bereikte Thijs de surplacende Lars en Nick, waarnade uitgedunde trein alsnog knap naar een 15de (van de 36) tijd reed. De eerste punten in de pocket, maar hier had echt meer ingezeten! Op naar deel 2 van de dag. De individuele omniums.
De omniums: 5 x 35 Minuten vol voor elke punt!
Lang treuren had geen zin, want 2 uur na de ‘deceptie’ van de ploegentijdrit moest Thijs weeraan de bak: 9 Rondes van 2,2 kilometer, geen meter vlak, , bij een temperatuur waar de mussen dood van het dak vielen en iedere renner zonder teamgenoten op zichzelf aangewezen was. Ondanks het verschroeiende tempo, was het een voor onze lichtgewicht prima handhaven in het peloton. Thijs sprokkelde iedere ronde voorin punten bij elkaar. Helaas kostte dit te veel energie om in de eindsprint nog een rol van betekenis te spelen.
Daarna was het aan manche 2, met Nick. Alhoewel hij, door een te vroeg startschot van de organisatie, later over de start rolde dan de andere 34 renners zag Nick kans om weer aan te haken. Nadat een kopgroep was vertrokken, trachtte Nick nog om ernaartoe te springen. Verder dan op een paar seconden chasse patatten achter de vluchters kwam hij niet, om vervolgens in de sprint te worden bijgehaald door een razend peloton met een 18e plek als gevolg.
Wouter stond verstandig vroegtijdig aan de start, waar hij constateerde dat hij o.a. tegen de klassementsleider en een Duits kampioen mocht strijden. Keer op keer ging het gas erop, waardoor het peloton met het tong op het stuur lag. Ondanks dat reed hij ijzersterk en attent van voren en zag hij kans om in de 7de ronde even vooruit het peloton te rijden. Terwijl het op de fiets niet was te zien, stierf Wouter daarna van binnen duizend doden, waardoor een goede eindsprint verloren ging. In ieder geval weer voldoende punten en mooie foto’s in de pocket.
Om 17:15 was het de beurt van Bram. Aan niets was te zien dat hij al allemachtig had afgezien die dag. Die Poggio na startfinish werd echter elke keer harder opgereden, waarna een kopgroep ontstond. Bram miste net de slag, maar zat ronde op ronde stijf van voren in het peloton, waardoor een mooie 11e klassering zijn verdienste was.
Als laatste mocht Lars de eer van Ahoy verdedigen, in een manche die grotendeels bestond uit in de top 20 geklasseerde renners. Dat was te merken aan het tempo, wat van start af aan zo smerig hoog lag dat het peloton al in de eerste ronde in stukken spetterde. Ondanks dat wist deze klasbak het echter te presteren om mee te zitten in de kopgroep. Na te zijn bijgehaald door het peloton positioneerde hij zich van voren om vervolgens net als Bram naar een 11e positie te sprinten.
Ondanks het ontsporen van de TTT trein was dag 2 een prachtige ervaring, wat in stijl werd afgesloten met een hoop gezelligheid, pasta en voor de echte mannen Thijs, Wouter en Lars met Limoncello.
Dag 3: Tot het bot toe gemotiveerd
In deze omloop van 100km moest het gebeuren om alsnog een top-50 klassering te halen. De tactiek was simpel. Meezitten of anders Bram of Lars lanceren op de finish heuvelop. Al snel bleek dat deze ‘ simpel’ niet ‘gemakkelijk’ zou zijn, gegeven dat 180 man met 65 km/u over het Belgische asfalt, of het naastgelegen fietspad of berm, vlogen. Bram probeerde het wel, maar moest zijn vluchtpoging uiteindelijk bekopen met een DNF.. Nog vier Ahoyers in race.
Iedere ronde dunde het peloton op de finishklim aanmerkelijk uit, de deur stond achterin wagenwijd open. Echter voelden de benen van Wouter en Nick voelden goed en ook Lars gaf te kennen nog fris genoeg te zijn voor de finale. Thijs manoeuvreerde daarna zijn ploegmaten met speels gemak door het peloton naar voren. Alhoewel er al een kopgroep was gevlogen, was het met de pittige en smalle klim voor de meet nog steeds dringen geblazen om voorin te blijven en zo kans te maken op wat punten. Dankzij het beulwerk van Thijs lukte in de laatste ronde om de ploeg goed te positioneren voor het eindschot. Met nog een paar honderd meter te gaan werden Lars en Thijs echter omver gekegeld, waarna Thijs met een salto in een greppel landde. Omdat Wouter en Nick hier pal achter zaten waren alle kansen voor Ahoy verkeken. Geen top-50 notering, geen punten, maar godzijdank ook geen ernstige (lichamelijke) schade.
Haspengouw: Gaaf & leerzaam
Ondanks dat de ploeg haar ambities niet heeft waargemaakt, was het desalniettemin een enorm gave ervaring. Hard gereden, eigen grenzen opgezocht en gevonden, veel geleerd en bovenal ook genoten van de atmosfeer met een gezellige ploeg. Op naar volgend jaar… want met deze lessen moet er meer inzitten.
